TW: Profanity

I.

(upside down ver)

ตอนผมเป็นคน เชื่อป่ะ ผมไม่เคยทำความเลวเลย

แต่พอมีคนถามว่า ต้องทำยังไง ตายแล้วถึงจะไม่ตกนรก ผมจะตอบชัด ๆ ให้ฟังอยู่แล้ว แต่เสือกกลั้นขำไม่อยู่ เลยตอบไปทั้งน้ำตาปริ่มปีติ

“บอกตรง ๆ นะ โคตรง่ายเลยว่ะ” มึงไม่ได้ยินกูหรอก

“ก็เพราะผีคือเนื้อแท้ไง พอไม่มีร่างเน่า ๆ มาบังแล้ว แถมยังเป็นได้แค่คลื่นความถี่ที่ตรวจจับไม่พบ ต่อให้เลวยังไงก็ไม่มีใครเห็น ด่าใครแม่งก็ได้ จะไปฆ่าไอ้ห่านั่น หรือ อีเหี้ยนั่นยังได้เลย” โดยเฉพาะเวลาที่ไม่ต้องอยู่ต่อหน้าใคร ลับหลังแม่งก็ไม่ต้องเสแสร้งอะไรอีก

ตอนยังไม่ตายกูก็อยู่ ไม่มีปากใครพูด ไม่มีหูใครฟัง มีแต่ตัวกูที่ได้ยิน กูอยู่ตรงนั้นแหละ

“กูแม่งโคตรอิสระเลยว่ะ ใครวะจะไม่ชอบ” ว่าแล้วก็เช็ดคราบน้ำตาขำ

เพราะแบบนี้ ไอ้ที่เรียก “ทิศผีนอน” ตะวันตก ถึงได้เป็นทิศหัวนอนของคนตาย ตรงกันข้ามกับคนเป็น

“ผีอำ” ผมทวนคำ “ไร้สาระ ห่า” ทั้งที่ในอดีตก็ฝังอยู่กับกายเนื้อแท้ ๆ แต่เพราะมีสิ่งที่เรียกว่า “ดาบสองคม เหรียญสองด้าน” เลยต้องกด “ผี” เอาไว้ข้างใน

กดให้มิด กลั้นให้ขม เหยียบให้จม ใคร ๆ ก็ทำกัน

ไม่มีใครเห็นมึงหรอก อย่าแส่หัวโผล่ออกมานักนะมึง

โอ๋เอ๋ อย่ากลัวไปเลย ที่รัก

ตายไปผมก็ไม่มาหลอกคุณหรอก

เพราะยังไงคุณก็ต้องกลายมาเป็น “ผี” เหมือนผมอยู่ดี