ครัวบ้านบ้าน 3 ภาคฤดูฝน By Pittmomo - รีวิวเว้ย (3)

รีวิวเว้ย (1903) เราเติบโตขึ้นมาในต่างจังหวัด ในช่วงเวลาที่เราเป็นเด็ก พื้นที่ของต่างจังหวัดยังถูกกำกับเอาไว้ภายใต้นิยามของการเป็นต่างจังหวัดในลักษณะของการเป็นชุทชนแบบชนบทมากกว่าความเป็นชุมชนเมืองแบบในสมัยปัจจุบัน ทั้งวิถีชีวิต ทั้งของเล่น รวมไปถึงขนมและอาหารการกินต่าง ๆ ของเด็กต่างจังหวัดในช่วงเวลานั้น (2540) ทุกอย่างสามารถหาได้ง่าย ๆ จากของรอบตัว ทั้งของเล่นที่ถูกทำขึ้นจากก้านของต้นกล้วย ลำไผ่ หรือแม้กระทั่งสิ่งที่ได้จากธรรมชาติอย่างเม็ดต้อยติ่ง อาจจะเรียกได้ว่าแค่เดินลงมาจากบ้านเราก็สามารถหาของเล่นได้จากรอบตัว อีกทั้งอาหารการกินก็สามารถหาได้จากแถวนั้น ทั้งผลไม้ตามฤดูกาล ปู ปลา และอื่น ๆ อีกมากมาย อาจจะเรียกได้ว่าชีวิตของเด็กต่างจังหวัดในช่วงเวลานั้นขึ้นอยู่กับฤดูกาลที่จะนำพาเอาของกินและของเล่นสนุก ๆ มาให้ได้กินและได้เล่นอยู่เสมอ ฤดูฝนเองก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตในต่างจังหวัดที่มีสีสันไม่น้อย เพราะเมื่อถึงเวลาที่ฝนตก ท้องนาแถวบ้านจะเต็มไปด้วยปูนา ปลาชนิดต่าง ๆ และบางครั้งอาจจะมีเต่าออกมาเดินเล่นให้เด็ก ๆ ได้จับมาเล่น บ้างจับมาเป็นอาหารอยู่เสมอ เรียกได้ว่าฤดูกาลกับการใช้ชีวิตของคนในต่างจังหวัดในช่วง (2540) นั้นเป็นสิ่งผูกโยงกันจนอาจเรียกได้ว่าจังหวะของฤดูกาลคือตัวกำหนดของวิถีชีวิตของผู้คนในต่างจังหวัดก็ว่าได้
หนังสือ : ครัวบ้านบ้าน 3 ภาคฤดูฝน
โดย : Pittmomo
จำนวน : 176 หน้า
.
"ครัวบ้านบ้าน 3 ภาคฤดูฝน" ผลงานลำดับที่ 3 ที่ว่าด้วยเรื่องราวของฤดูกาลและวิถีชีวิตของผู้คนในต่างจังหวัด ที่ถูกถ่ายทอดออกมาในลักษณะของคอมิกเอสเส ที่ทำหน้าที่บอกเล่าวิถีและการใช้ชีวิตของคนต่างจังหวัดทางภาคเหนือ ทั้งเรื่องของการใช้ชีวิต ขนบประเพณี และเรื่องราวของอาหารที่สามารถหาได้ตามฤดูกาลต่าง ๆ อีกทั้งในหนังสือ "ครัวบ้านบ้าน 3 ภาคฤดูฝน" ยังได้บอกเล่าถึงกิจกรรมของคนต่างจังหวัดในช่วงฤดูฝน และการรับมือการมาถึงของการเปลี่ยนฤดู ที่เป็นการเปลี่ยนผ่านวิถีชีวิตจากรูปแบบหนึ่งสู่อีกรูปแบบหนึ่งของคนต่างจังหวัด
.
"ครัวบ้านบ้าน 3 ภาคฤดูฝน" นอกจากจะบอกเล่าเรื่องราวของวิถีชีวิตของคนต่างจังหวัดแล้ว แน่นอนว่าครัวบ้านบ้าน ก็ต้องบอกเล่าถึงเรื่องราวของอาหารการกินของคนต่างจังหวัดที่ฤดูฝนช่วยทำหน้าที่ในการกำหนดรูปแบบของการปรุงอาหารและเมนูอาหารในช่วงเวลาที่สายฝนโปรยเม็ด ทั้งเมนูขึ้นชื่อของคนเมืองอย่างน้ำปู๋ แมงมัน แกงเห็ด หน่อโอ่ (หน่อไม้ดอง) ฯลฯ ที่ล้วนเกิดขึ้นจากการสร้างสรรค์ของช่วงเวลาพิเศษแห่งฤดูกาล
.
แน่นอนว่าทุกวันนี้การที่เมืองต่าง ๆ พัฒนาสู่ความเป็นเมืองมากยิ่งขึ้น ฤดูกาลและอาหารที่มาตามฤดู ดูจะกลายเป็นสิ่งที่ใครหลายคนมองไม่เห็นถึงความสำคัญของมันอีกแล้ว เพราะผลไม้หลายชนิดที่หากินได้ในบางฤดู ทุกวันนี้รากลับมีให้กินในทุกวัน หลายคนอาจจะหลงและลืมความรู้สึกของช่วงวัยเด็กที่จะมีช่วงเวลาของการกินผลไม้บางชนิดที่เราชอบมาก ๆ และหลังจากช่วงเวลานั้นเราก็ต้องอดทนไปอีก 7-8 เดือน เพื่อรอเวลาให้ถึงฤดูกาลของผลไม้ชนิดนั้นอีกครั้ง บางครั้งฤดูกาลอาจจะไม่ได้ให้แค่เพียงรสชาติของวิถีชีวิตเท่านั้น หากแต่ฤดูกาลยังให้ความสุขและความทรงจำบางประการของครั้งอดีตกับเราด้วยเช่นกัน ว่าแล้วก็คิดถึงการได้กินขนุนหวาน ๆ ในช่วงปลายปี เมื่อสมัยก่อนเหมือนกันนะ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น