การเดินทางสิบเอ็ดชั่วโมงในวันนี้ ทำให้ฉันได้รู้จักอาหารท้องถิ่นอย่างหนึ่งที่ทั้งอิ่มและเร็ว เพราะรถทัวร์ที่นี่ไม่มีบริการอาหารและไม่จอดให้ผู้โดยสารแวะกินอะไรทั้งนั้น หนทางเดียวที่จะอิ่มท้องคือต้องอาศัยจังหวะตอนรถจอดแต่ละจังหวัดเพื่อรับคน แล้ววิ่งลงจากรถด้วยความรวดเร็วซื้อด้วยความรวดเร็ว และวิ่งกลับม...

ตลอดเวลาสิบเอ็ดชั่วโมงในรถบัสระหว่างกรุงซานติอาโก้และปูกอนฉันใช้เวลาหมดไปกับการอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการปฏิวัติในประเทศรัสเซีย เรื่องราววกวน ตัวละครเป็นล้าน คำศัพท์ซับซ้อน การอ่านเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างทำให้ฉันหลับๆ ตื่นๆ อยู่หลายรอบ จนกลายเป็นว่ากว่าจะอ่านได้สิบหน้า เวลาก็ผ่าน...

ฉันหยุดพักและเงยหน้าขึ้นมองที่ยอดเขา อีกไม่ไกลก็จะถึงแล้วตอนนี้ร่างกายประท้วงไม่หยุด กล้ามเนื้อขาที่ปวดตุบๆ อยากจะหยุดนั่งเสียให้ได้ ไหล่เมื่อยไปหมดจากน้ำหนักเป้ที่ถ่วงอยู่บนหลังชุ่มเหงื่อเสียงเดียวที่ได้ยินตอนนี้คือเสียงหอบหายใจหนักของตัวเอง... นึกย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว ฉันไม่ชอบการเดินเลย ...

คำนำสำนักพิมพ์ ผู้ติดตามเพจ I Roam Alone ของมิ้นท์เป็นประจำคงเห็นพ้องต้องกันกับฉันว่าผู้หญิงคนนี้ ‘เดินทางหนักมาก’ ทั้งในและนอกประเทศ แต่นอกจากจะจริงจังกับการเดินทางแล้ว กับงานเขียนมิ้นท์ก็ทุ่มเทและเอาจริงเอาจังไม่แพ้กัน I Roam Alone เล่มที่สอง ตอน Trekking Through South Americaเธอกลับมาอีกครั...