เริ่มนับเวลาถอยหลังการเดินทางแต่ยังไม่มีบ้านอยู่ 55555....บีมเริ่มติดต่อพี่โอปอเรื่องการหาบ้าน ย้อนกลับไปตอนหาข้อมูลแรก ๆ พี่โอปอเป็นพี่คนแรกเลยที่ทักไปคุยเรื่องแคนาดา เวลาผ่านไปพี่โอปอรับหาบ้านพอดีเลยทักกลับไปอีกรอบ โดยแคนาดาตอนนี้การหาบ้านลุกเป็นไฟมากบวกกับการที่ช่วงนี้เงินเฟ้อหนักมาก บ้านแพงจนใจเ...

Chapter 4 : October Bloomsburg Fair เดือนนี้เป็นเดือนที่ฉันได้ออกไปเที่ยวข้างนอกบ่อยเป็นพิเศษ​ ตั้งแต่วันแรกของเดือนก็ได้ไป​งาน Bloomsburg Fair ที่​เมือง​ Williamsport กับคาร่าและครอบครัวโฮสต์ของเธอ มันเป็นงานแฟร์ที่มีเครื่องเล่นต่างๆและมีของขายเยอะเต็มไปหมด​ มีโชว์ผลงานศิลปะ ต้นไม้และผลิตภัณฑ์แป...

Chapter 3 : September Beginning of friendships ที่โรงเรียนก็เริ่มเหมือนเดิมทุกวัน​ ฉันเข้าเรียน​ ทำงานที่ครูสั่งในคาบ คุยกับเพื่อนแต่ละคลาส​ เดินเปลี่ยนวิชาทุกชั่วโมง​ ไปพักเที่ยงกับโนล่าและอีธาน​ เข้าเรียน​อีก​ เจอลอร่ากับเฮลลี่ตอนเรียนคอรัส​ ฉันเริ่มจำชื่อคนได้มากขึ้นและมีเพื่อนใหม่มากขึ้นด้วย​...

Chapter 2 : August Arrival ตอนมาถึงนิวยอร์กเหล่านักเรียนแลกเปลี่ยนชาวไทยนั่งรถบัสแยกไปตามรัฐที่โฮสต์ตัวเองอยู่และไปพักที่โรงแรมพร้อมกับนักแลกเปลี่ยนจากชาติอื่นที่จะไปรัฐเดียวกัน มันเป็นครั้งแรกที่ทำให้ฉันได้เจอนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศอื่นๆ ไม่ว่าจากเยอรมันนี อิตาลี​ จีน อินโดนีเซีย พวกเขาเฟรนล...

Chapter 1 : Before I go Hesitant ฉันเริ่มเขียนไดอารี่ลงในแอปพลิเคชั่นในโทรศัพท์ตั้งแต่เด็ก เพราะฉันเป็นคนที่จำอะไรไม่ค่อยได้ และฉันคิดว่าคงเสียดายความทรงจำที่สำคัญถ้าฉันลืมมันไปหมด ฉันเริ่มจดอย่างจริงจังขึ้นในปีก่อนที่ฉันจะได้ไปอเมริกา ปีก่อนไปแลกเปลี่ยนเป็นปีที่ฉันทั้งสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายในฝ...

บรรยากาศยามเย็น ชายหาด ท้องทะเล ท้องฟ้าสีคราม...ปนส้มเหลืองจากแสงรำไรของพระอาทิตย์ ผู้กำลังบอกลาผู้คน เพื่อออกเดินทางตามกำหนดกาลใช่แล้ว ตามกำหนดของกาลเวลา ดำเนินไปพร้อมกับเสียงคลื่นที่กระทบหาดทราย ปรากฏคาบคลื่น จนหาดทรายเกือบถูกกลืนกิน หายลับตา และผู้คนมากมายที่รายล้อมอยู่รอบห...

ฟ้าเริ่มครึ้มไปด้วยเมฆหนาตา อีกไม่นานฝนก็คงตกลงมาเหมือนอย่างเมื่อวาน เมื่อวานซืน ปกติแล้วผมเป็นคนชอบฝนมากเวลาฝนตกมันมักทำให้ผมสงบได้ภายใต้เสียงโหมกระหน่ำครึกครื้นของมันกลับทำให้ใจผมเงียบสงบได้อย่างประหลาด แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเคยใจผมเหมือนโดนฝนหนามเป็นร้อยล้านเล่มทะลวงจนพรุน...ไม่สิ เทียบไม่ติดเลยร้อ...

Introduction 1 ปีในอเมริกาอาจเป็นปีที่มีความสุขที่สุดสำหรับฉัน มันเต็มไปด้วยความทรงจำดีๆและเรื่องราวมากมายที่สอนให้ฉันเป็นอย่างที่เป็นตอนนี้ แน่นอนว่าการเดินทางไปอยู่กับโฮสต์ครอบครัวอเมริกันที่ไม่รู้จักมาก่อนอาจเป็นเรื่องน่ากลัวแต่ประสบการณ์ที่มาจากการก้าวข้ามความกลัวนั้นล้ำค่าเกินกว่ามาก ณ ตอนที...

ก่อนจะพูดอะไรควรยั้งคิด ว่าถูก/ผิด ถูกใจใครหรือไม่ บางข้อความดูเหมือนให้กำลังใจ แต่ที่จริงคือทำร้ายอย่างเลือดเย็น โปรดจงคิดพินิจด้วยสมอง ใช่ตรึกตรองตัดสินเท่าตาเห็น ความรู้สึกใช่เรื่องเอามาล้อเล่น คนไม่เป็นอย่างฉันใครจะรู้ 18/9/64...