ดังที่เคยเกริ่นไปบ้างแล้วว่า “พี่แดง ธัญญา วชิรบรรจง” เป็นดาราหญิงอีกคนหนึ่ง ซึ่งผมเพิ่งมาตระหนักว่าเธอตัวสูงเอาในช่วงที่ตนเองเรียน ม.ปลาย เท่าที่ประเมินจากจอโทรทัศน์ช่วงนั้น พี่แดงน่าจะสูงสูสีกับพี่แหม่ม คัทลียา และพี่หมิว ลลิตา ตอนผมอายุ 25 ปี พี่แดงได้เล่นละครทีวี “ลอดลายมังกร” โดยต้องประชันบทบาท...

วันที่เราเดินข้างกัน วันที่เราก้าวไปด้วยกัน วันที่หัวใจเราจังหวะเดียวกัน มันเป็นแบบนั้นเสมอมา แล้วก็คงจะเป็นแบบนั้นเรื่อยไป ถ้าเธอไม่เอ่ยประโยคนั้นออกมา ตั้งแต่วันนั้น .... เวลาก็ยังคงเดินต่อแต่ทำไมใจฉันถึงไม่เดินตามนะ อาจจะเป็นเพราะ ฉันยังอยากจะอยู่ตรงนี้ ตรงที่เคยมีเธอ ตรงที่เคยมีเรา หรือไม่ .... ...

ควันสีทึมลอยออกจากริมฝีปาก เขาขยับเอนตัวพิงราวระเบียง ทอดสายตาไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ภาพเบื้องหลังของเขา คือห้องเล็กๆในอพาตเมนต์สภาพกระจุยกระจาย ราวกับเพิ่งถูกรุมทึ้งจากสุนัขฝูงโต ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว ความเร็วของอดีต ยาวเท่ากับการถอนหายใจครั้งหนึ่ง ความทรงจำฉายไปมาอยู่ในหัว ตั้...

พัฒนาการด้านส่วนสูงของผมชักจะเริ่มดำเนินไปแบบ “ผิดแผน” ในช่วง ม.1 เทอมสอง ผมเคยตั้งเป้าเอาไว้ว่า จาก 160 ซม. ตอนสิ้นเทอมแรก ตัวเองควรสูงขึ้นเป็น 163 ซม. ขณะหมดเทอมสอง แต่กลายเป็นว่า ผมจบ ม.1 ด้วยส่วนสูง 162 ซม. ต่ำกว่าเป้าหมายที่วางเอาไว้ 1 เซนติเมตร! และเท่ากับว่าระหว่างเรียนชั้น ม.1 ผมตัวสูงขึ้นแค...

ตลอดยี่สิบปีกว่าที่ผมเกิดมาบนโลกนี้ คิดๆ ดูแล้วก็เชื่อแทบไม่ลงนะครับว่า เกือบทั้งชีวิตเรามีบทบาทเป็นนักเรียนมาตลอด ชีวิตประจำวันคือต้องตื่นเช้าไปโรงเรียน เจอเพื่อน เรียน ทำงานกลุ่ม ทำการบ้าน ปิดเทอมก็ เล่น ไปเที่ยว มีผู้สูงกว่าคอย cover อยู่ตลอด และแล้วมันก็มาถึงครับ วันสุดท้ายของอาชีพนักเรียน ว...

วันนี้28 เมษายน2560 เวลา18 : 35 น. ณ บ้านของผู้เขียน สบายดีหรือเปล่า เราได้ยินเสียงเพลง ’สบายดีหรือเปล่า ’บรรเลง… ทำให้เราคิดถึงบรรยากาศเก่าๆกับกลุ่มเพื่อน ถึงแม้ไม่ใช่บรรยากาศที่น่าภิรมย์นัก แต่เราเองคงปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายังอาวรณ์อยู่ เรายังจำบรรยากาศเหล่านั้นได้เสมอ เราชอบที่มีพวกเขาอยู่ข้...

จากเมื่อคราวที่เรียนจบชั้นประถมศึกษาในวัย 12 ปี มาจนถึงการเป็นคนหนุ่มตอนปลายวัยขึ้นต้นด้วยเลข 3 ผมมีโอกาสแวะเวียนพบปะกับพวกเพื่อนๆ สมัยประถมฯ อยู่บ้าง ท้ายสุด พวกเพื่อนผู้ชายที่เคยตัวเกือบเท่าๆ ผมตอน ป.6 แล้วเริ่มสูงแซงหน้าผมไปเล็กน้อยช่วง ม.ต้น ก็ไม่ได้ตัวสูงกว่าผมมากมายนัก อาทิ เจ้าพลและเจ้าเผือ...

เมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็มีเพื่อนผู้ชายร่วมคณะประมาณร้อยละ 80 ที่ตัวสูงใหญ่กว่าผม ส่วนเพื่อนผู้หญิงร่วมคณะ มีคนสูง 177 ซม. หนึ่งคน (เป็นนักกีฬาวอลเลย์บอล) สูง 176 ซม. หนึ่งคน 174 ซม. หนึ่งคน 173 ซม. หนึ่งคน และ 172 ซม. อีกสองคน เท่ากับว่ามีเพื่อนผู้หญิง 6 คนที่ตัวสูงกว่าผม โดยไม่ต้องพึ่งพารองเท้า...

ผมกลายเป็น “ไอ้เตี้ย” โดยสมบูรณ์แบบ เมื่อเรียนชั้น ม.ปลาย ผมตัวสูงขึ้นแค่ประมาณ 1 เซนติเมตร ต่อหนึ่งปีการศึกษา ตอน ม.4 ผมสูง 169 ซม. ม.5 สูง 170 ซม. และ ม.6 สูง 171 ซม. ผิดกับน้ำหนักตัวที่พุ่งทะลุหลัก 80 กิโลกรัมไปเรียบร้อย เพื่อนฝูงเก่าแก่หลายคนที่เคยตัวเตี้ยกว่า ล้วนพลิกแซงหน้านำผมไปไกลสุดกู่ เช่น...

ผมเริ่มตระหนักอย่างชัดเจนว่าตนเองกำลังจะ “หยุดโต” เมื่อเรียนอยู่ชั้น ม.3 มีผู้ใหญ่หลายคนเคยพูดเอาไว้ว่าสำหรับเด็กผู้ชายรุ่นผม ถ้าอายุ 15 ปี แล้วคุณยังสูงไม่ถึง 170 ซม. “คุณก็เตี้ยแล้วแหละ” ผมคงกลายเป็นเด็กเตี้ยไปแล้วจริงๆ เพราะตลอดเวลานับสิบเดือนของการเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นปีสุดท้าย ผมตัวสูงข...

ช่วง ม.2 ผมตัวสูงขึ้นเพียง 4 เซนติเมตร จาก 162 เป็น 166 ซม. นี่ทำให้ผมเริ่มหวั่นวิตก เพราะก่อนหน้านั้น ผู้ใหญ่หลายคนเคยให้กำลังใจว่าเด็กชายรูปร่างอ้วนท้วนอย่างผมกำลังจะเข้าสู่ภาวะยืดตัวในวัยมัธยมฯ จากที่เคยสูงปีละ 5-6 เซนติเมตร ความสูงก็จะก้าวกระโดดเป็น 10 เซนติเมตรต่อปี พร้อมรูปร่างที่ผอมเพรียวลง ...

ผมเข้าศึกษาต่อระดับมัธยมฯ ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง พร้อมๆ กับเพื่อนผู้ชายจากโรงเรียนประถมฯ แห่งเดิม รวมประมาณสิบคน ปีแรกในโรงเรียนใหม่ ผมตัวสูงขึ้นอีก 5 เซนติเมตร ถือว่ารักษามาตรฐานการเจริญเติบโตจากปีก่อนๆ เอาไว้ได้ ผมจบ ม.1 ด้วยส่วนสูง 162 ซม. แม้อาจมิได้มีสถานะเป็นเด็กตัวสูงอันดับต้นๆ ของระดับ...

ช่วง ป.6 พอผมและเพื่อนๆ เริ่มมีอาการแตกเนื้อหนุ่มเนื้อสาว พวกเราหลายๆ คู่ ก็เริ่มจีบกัน ห้อง ป.6/1 ไม่มีคู่ไหนที่โดดเด่นออกมาชัดเจน ยกเว้นผมกับเพลิน แต่ผมก็ชอบแกล้งให้เธอมีอาการงอนหงุดหงิด เสียจนแทบไม่มีความหวานซึ้งใดๆ บังเกิดขึ้นระหว่างเราทั้งสองคน ห้อง ป.6/3 มีคู่หวานระหว่างบ๊อบกับไบรท์ที่รูปร่า...