หลังจากการนำเสนอ 90% ผ่านไปก็กลับบ้านไประบายสีอย่างสบายใจไม่กดดันตัวเอง ท่องกับตัวเองทุกวันว่า “I love my job” พร้อมกับตบมือเข้าจังหวะ 3 ที แต่พอมานั่งนับวันดี ๆ ก็เห็นว่าเหลือเวลาไม่มากที่จะถึงกำหนดส่งไฟล์ 100% เมื่อเห็นดังนั้นก็เริ่ดจัดตารางชีวิตตัวเองใหม่ โดยเริ่มจากตื่น 7 โมง จัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จตอน 8 โมง และนั่งทำงานจนถึง 5 ทุ่ม จากนั้นจัดการตัวเองเพื่อเข้านอนก่อนเที่ยงคืน แค่จัดตารางชีวิตใหม่ก็ดูเหมือนว่าเราจะได้มีเวลาทำงานมากขึ้น และงานก็จะเสร็จเร็วขึ้น

แต่ไม่เลย ทุกวันตื่น 7 โมงก็จริง แต่ในบางวันจะต้องมีเหตุการณ์บางอย่างเข้าแทรกอยู่เสมอ เช่น ออกไปพบปะกับบรรดาญาติพี่น้องเนื่องในโอกาสอะไรไม่ทราบได้ แต่พ่อกับแม่อยากให้ไปด้วย หรือบางครั้งอุปกรณ์ที่ใช้ทำงานก็เกิดอาการป่วยขึ้นมากลางคันจนทำให้ต้องพักไปบ้าง ด้วยเหตุผลทั้งหมดยังอยู่ในจุดที่ยังรับมือได้ เพราะไม่ได้เกิดขึ้นทุกวัน เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวันคือต้องปรึกษาหารือเพื่อจัดเตรียมงานนิทรรศการแสดงผลงานธีสิส เรียกได้ว่าอรุณสวัสดิ์พร้อมเพื่อน และราตรีสวัสดิ์พร้อมเพื่อนกันเลย แต่ไม่เป็นไร เพราะทุกคนทำเหมือนกัน

นั่นจึงเป็นต้นกำเนิดของคำว่า “อัศวินรัตติกาล” เพราะเมื่อมีเวลาเมื่อไหร่ก็จะนั่งทำงานทั้งวันทั้งคืน กลัวไม่มีเวลาทำเพราะตอนกลางวันต้องหารือเรื่องนิทรรศการที่ต้องใช้เวลามาก ๆ ไม่อยากกินแรงเพื่อน ส่วนตัวชอบทำตอนกลางคืนเพราะบรรยากาศที่เงียบเหมาะกับงานที่ต้องใช้สมาธิมาก ๆ แต่ก็เปิดเพลงตอนทำงานดังมาก ๆ เช่นกัน โดยเพลงที่เปิดก็ต้องเป็นเพลงที่โดนเส้นเท่านั้น ถ้าเพลงไม่ถูกใจจะไม่มีแรงทำงาน หัวใจจะเหี่ยวเฉา มือไม้อ่อนแรง แล้วต้องเปิดเพลงฟังทั้งคืน ห้ามมีช่วงเงียบเด็ดขาดเพราะส่วนตัวแอบกลัวกุ๊กกู๋